Wikken en Wegen

Moederschap is prachtig en bijzonder ,doet twijfelen en maakt me vaak onzeker. Wat is je visie op opvoeden en lukt het je die in de praktijk te brengen. Ik sta met regelmaat voor keuzes die mijn hart en hoofd laten botsen. Soms slaat mijn hoofd op hol door al dat getwijfel. Keuzes die me gevoelsmatig zo tegenstaan maar waarin ik  wel iets moet...
Heb ik alle opties goed bestudeerd, faal ik tegenover mezelf, mijn kind of anderen en ben ik daartegen bestand? Doe ik er op termijn goed aan, kan ik het relativeren of moet ik die moeder zijn die altijd zorgt dat het kind het ubergevoel van veiligheid behoudt. Lastig ….

Onlangs maakte ik 2 keuzes waarbij mijn hoofd het won, sterker nog , het pakte wonderbaarlijk goed uit. Na 10 maanden van amper slaap (eigenlijk langer want ik slaap al niet zo best sinds zwangerschap 1) wilde ik me houden aan de afspraak die ik een paar jaar geleden maakte met mezelf. Grenzen bewaken, mijn eigen behoeftes laten meetellen.

Lieve vrolijke Iep, wat een wolk van een baby. Alleen die reflux en zo onrustig overdag. ‘s Nachts sliep hij niet langer dan 1,5 uur achter elkaar, 10 maanden lang. Van alles geprobeerd, want, “hey… ik kan dat”. Ik ben die consequente moeder die best veel af weet van pedagogiek enzo… Sterker nog, ik heb er zo’n papiertje voor en krijg er stiekem ook nog voor betaald.

Het lukte niet, Iep werd na 10 maanden nog steeds iedere 1,5 uur wakker. Het ene stemmetje in mijn hoofd zei “als hij mij nodig heeft dan ben ik er , hoe vaak en wanneer dan ook, want ik ben zijn moeder ” , het andere stemmetje zei “dit is niet ok, iedereen heeft hier last van , er moet nu een oplossing komen”.  Om een lang verhaal kort te maken …. We namen een beslissing, een die met heel veel tranen en schuldgevoel gepaard ging. We lieten Iep opnemen voor een week. We mochten mee, we konden bijna altijd bij hem zijn, er werd rekening gehouden met onze visie en wensen, ze zouden hem niet laten huilen. 

De slaapmomenten droegen we over aan het personeel, een aantal dagen en daarna zouden we het zelf weer oppakken. En wat we nooit hadden durven dromen gebeurde... Iep sliep, eigenlijk al na een nacht … Gewoon doordat de cirkel werd doorbroken, we even wat afstand hadden (datgeen wat zo vreselijk niet moederlijk ok voelde). Hij werd rustiger, begon weer een beetje beter te eten etc.

Vanmorgen 6:30 werd ik wakker en stond er een heel lief ventje rechtop in bed te kakelen, wat een wonder en wat een genot. Wat zijn we dankbaar! Dankbaar naar de kinderarts die ons zo serieus nam maar ook zo dankbaar dat we een besluit namen wat moest, wat hij aan kon en wij dus blijkbaar ook.

 Weken daarna weer zo’n gevecht in mijn hoofd. Die lieve oudste dame hier , die met dat leuke spleetje tussen haar toch best forse tanden. Dat meisje wat met 2,5 jaar, na het zien van “Knofje” op t.v. een duim in haar mond stopte en hem er vervolgens nog jaren in wilde laten zitten. Weer die stemmetjes “ze slaapt zo goed, het troost, maakt rustig, iets afnemen wat haar veiligheid biedt” en anderzijds “Haar tanden staan scheef, kinderen stellen er vragen over, hoe langer we wachten hoe moeilijker het misschien is”. We besloten die duim in te smeren met zo’n ranzig goedje, pleister erover, verhaal erbij van dat heerlijke duimensmaakje wat op een dag opstapte en een nieuw kindje ging helpen slapen.. We bereidde ons voor op (wederom) onrustige nachten, verdriet etc..

Niks van dat alles. We zagen Pien 

 groeien, alsof ze het zelf bedacht en gedaan had. Ze vertelde vol trots tegen iedereen dat ze gestopt met duimen was. "Hey.. wij kunnen dat!"

Ik schreef een Blogje voor KleineSam

Wanneer het herfstweer pas net zijn intrede doet, moet onze middelste dame even schakelen. Ze zou het liefst de hele dag buiten zijn.  Op de trampoline, step of fiets… Als het regent in de plassen stampen gehuld in poncho, regenlaarzen en uiteraard met paraplu.

Een buitenkind, Bess van bijna 3. 

Door weer en wind en altijd op zoek naar schatten. “Mamma wil je deze bewaren?” hoor ik als ze met het zoveelste takje of steentje aan komt. Of  :“mamma, mag ik buiten naar de speeltuin op mijn trappersfiets met mijn blauwe helm?” Of:  “mamma, mag ik straks in de zandbak?” Allemaal geweldige plannen, die ik zo vaak mogelijk support… Zo vaak mogelijk, ware het niet dat ik nog 2 kids heb, waaronder een baby van 10 maanden, die uiteraard precies slaapt op de momenten dat Bess buitenplannen heeft.

 De hele dag buitenspelen is geweldig en gezond maar gewoonweg niet altijd haalbaar en eerlijk gezegd zit het weer deze herfstdag ook niet mee en ben ik mijn poncho al lang geleden verloren (of de motivatie om hem te zoeken).  Het perfecte moment om het Zaubersand te testen voor Kleine Sam. Binnen! welteverstaan. 

 Het Zaubersand is speelzand voor binnen, gemaakt van zand en schelpjes (niet voelbaar uiteraard). Volgens de verpakking een kindvriendelijk en veilig natuurproduct , wat deze mamma enorm kan waarderen. Het zand komt in een stevige doos en luxe uitvoering. 

Dat is nog eens uitpakken …. We troffen meer aan dan zand alleen.  1 kilo zand met 11 coole, goede kwaliteit vormpjes en een soort opblaasbare zandbak..
Het “zand” voelt aan als een soort stof waarmee je kunt kleien, heerlijk zacht, plakt niet aan je handen en wanneer je het toch ergens af wilt hebben, kan dit gemakkelijk met water.

Ik word lichtelijk uitgelachen door 2 dametjes, wanneer ik het tafelmodel zandbankje opblaas. De ijshoorn met de ijsschep en het cakevormpje waren naar verwachting non stop in actie bij Pien,  die als favoriete bezigheid eten heeft. 

Bess vond die 3 vormpjes ook heel gaaf en het slakje. Als we de vormpjes even opzij zetten blijkt dat je ook nog tof kan boetseren met dit magische zand.

 Het zand gaat heel gemakkelijk de vormpjes in en uit en is eigenlijk makkelijker in gebruik voor jonge kinderen dan echt zand. Niet te hard en niet te zacht maar precies goed gemengd dus! Waar ik nog een beetje angstig was voor alle eindschade kan deze activiteit de volgende keer gewoon op de grond, wel zo makkelijk (als de baby slaapt).

Nu vragen 2 meisjes op de meest onmogelijke tijdstippen of ze met het zand mogen spelen, maar dan binnen ;) .

We hopen dat jullie ook hebben genoten van deze herfstvakantie.
www.kleinesam.nl

Voornemens

Toen was het opeens 2013 en waar ik niet van de goede of minder goede voornemens ben leek het me toch een goed plan om iets meer verhaaltjes en foto's te posten! Er werd nog veel genaaid in 2012, een stippenbroek voor bess (van een oud vest van mij) . We kregen een nieuw nichtje, genaamd Sophie waarvoor we nog van alles voor in elkaar naaide. Ik maakte verjaardagsjurkjes en rokjes ( omkeerbaar en zo schattig) voor de meiden. We vierden groot feest, Bess werd 1 en Pien alweer 3. Voor sinterklaas borduurde ik voor t eerst in m'n leven, met als resultaat een vilten vertelkabouter. Ik maakte nog wat kadootjes voor andere lieve kindjes! Een voorbeeld daarvan is het traditionele sloerie rokje voor Kiki die alweer 2 werd!
En 2012 werd afgesloten met een eigengemaakte agenda voor t nieuwe jaar!

Wikkeldekens en kinder-kado-festijnen

Baby Bess bleek anders van formaat dan het eerdere knabbelkind. Zo was de wikkeldoek die van oorsprong een draagdoek was maar geen dienst deed als draagdoek (volgt u m nog?) nog kanslozer dan toen. Het werd hoog tijd voor een nieuw warm dekentje wat de ritjes in de maxi cosi aangenamer zou maken. Via verscheidene zoekpogingen kwam ik op het patroon uit van Kallou. Met wat aanpassingen van onszelf kwamen we tot het volgende pronkstuk!


Vriendin Jeannet beviel van een prachtzoon! Dat maakte dat ik er nog een naaide, en wel een prachtige uilenversie met bruine fleecevoering! Hij viel goed in de smaak en werd meteen uitgetest. En zo kwam het dat baby Bess en baby Zev vanuit  hun wikkeldoek voor t eerst gezamenlijke op de kiek werden gezet!

Er waren meer kado's en ze werden mooi verpakt! Ik vergeet regelmatig foto's te maken van mijn naaisels maar voorzie ze steeds vaker van een label en kaartje. Het wordt nog eens wat!

 

Het rokje naaide ik voor baby Kiki Collette (wat een naam he, daar kan je mee op de planken), die 1 jaar werd. Natuurlijk weer geheel op de bonnefooi dus we hopen maar dat het past!

Baby Bess en Peuter Pien

Wat is het toch genieten met 2 van die mooie meiden.
 Bess groeit als kool, lacht en kletst. Vannacht wekte ze ons zelfs met haar gekakel, erg grappig! Ze ziet er zo enorm schattig uit. We gaven Kirsten de opdracht dit gave mutsje voor Bess te haken. Nog ietwat groot maar t staat haar geweldig. Het vestje is een erfenisje uit de collectie kraamkado's van Pien , ze kreeg het van Saskia die het voor haar breidde met een schattig mutsje, wat Bess helaas nooit heeft gedragen omdat ze een stuk groter is dan Pien.

Pien hobbelt de hele dag van hot naar her met haar poppen en praat ondertussen alle zinnen van haar moeder na, die ze eerder die week heeft opgeslagen. De toilettas van dit mammahert is favoriet om mee te spelen.
Verder duwt ze al onze vrienden, famillie en kennissen linea recte de speelhoek in om daar vervolgens een heel kook, poppenmoeder spel te gaan spelen. Wie weet wijd ik er nog een keer een fotoprojectje aan!

39 weken en 2 dagen

Na 2 weken met valse starten en allerlei weeen werd ik ziek. Ook dat nog! Ik had er inmiddels zwaar de pest in mag je best weten. Het knabbelkind liet ik ophalen door oma omdat zowel ik als mijn knabbellief beroerd waren.
We lieten de verloskundige nog aantreden in de ochtend omdat het er weer even op leek dat ik weeen had, maar ook deze had niet het idee dat er een kind onderweg was. Ze maakte zich wel wat zorgen want zoals men schijnt te zeggen : "Een vrouw die moet baren is niet ziek!" . De rest van de dag was er geen wee meer te bekennen tot ik ontwaakte uit m'n "ik ben ziek slaapje".
Dat was rond 16.00 smiddags.

17:30 Behoorlijke weeen, knabbellief belt de verloskundige en verzwakt het verhaal nog een beetje om niet weer loos alarm te slaan.
18.15 De verloskundige arriveert (wat een fantastisch mens) en stelt 4 cm en staande vliezen vast! WHOPPA! Er gebeurt dus wel degelijk iets!
19:00 Ik ga dood ofzo. Ik denk wederom, smijt mij maar tegen de muur! Dat lijkt me op een een of andere manier minder irritant dan deze godsgruwelijke pijn. Ik realiseer me dat de bevalling van Pien minder pijnlijk was.
19:30 Knabbellief is verbaast en verteld me dat de verloskundige de kleertjes klaar heeft gelegd en ons huis heeft omgetoverd tot een waar beval"paradijs". Ik vraag haar 80x de vliezen te breken, maar ze wil wachten op de kraamzorg, die ze vervolgens belt. Mijn lief ondersteunt me geweldig, anders was ik zeker vergeten te ademen! Ik realiseer me de hele bevalling dat ik een kind ga krijgen en voel en zie dat m'n lief er is en dat hij me super steunt!
20:15 De kraamzorg is er, krijgt m'n bevallingsplan onder haar neus gedrukt en de vliezen worden gebroken. Helaas, het vruchtwater valt in de categorie "zo smerig zien we het zelden" en dat is voor iedereen het teken om vol gas naar het ziekenhuis te scheuren (met allen de hoop dat het kindje in de auto of op de drempel geboren wordt om maar niet naar het ziekenhuis te hoeven). Manlief ondersteunt me door alle bochten want de verloskundige neemt het scheuren zeer serieus. De kraamzorg hadden we welliefst 5 minuten binnen, niemand weet hoe en wanneer ze is vertrokken hahaha.
20:40 Ik heb persdrang, in de auto, in de gang en overal. AArrrhg, wat pijnlijk! De verloskamers zijn bezet, dus men probeert een onderzoekskamer bevalklaar te maken. De verloskundige wijkt niet van onze zijden.
20:50 De verloskundige doet alles om m'n wensen in te willigen en gehoor te geven aan mijn dringende verzoek om alsjeblieft niet te hoeven liggen. Het gaat supersnel, 3 minuten later moet ik toch liggen! De baby blijkt een sterrenkijker en krijgt het benauwd. Ik mag persen! JOEPIE!
21:01 Een kindje op mijn buik. Knabbellief zegt dat het een zoon is maar wordt vriendelijk verzocht nogmaals goed te kijken! En dan verwelkomen we onze 2e prachtige dochter op deze wereld!

Bess Ottilie, 28 oktober, 21:01, 3470 gram

Wat een feest! Dolgelukkig genieten we in het ziekenhuis met onze fantastische verloskundige van dit prachtige meiske, wat het meteen al zo goed doet.

Een hele pijnlijke bevalling waarin de dingen dit keer in grote lijnen wel zo gingen als gehoopt. Ik alles heb beleefd, en ik ontzettend veel steun heb gehad aan mijn knabbellief en de verloskundige! Een bevalling om op een positieve manier naar terug te kijken! Na een nachtje wakker liggen en in het donker turen naar dit mooie kind, wachtend tot het ochtend is, mogen we naar huis! Knabbellief heeft alle meidenkleren 's nachts gewassen en het blauwe spul wat opzij gelegd hahaha!

En nu 5 weken later genieten we nog steeds van ons nieuwe gezin met nu 2 prachtige exemplaren! Na wat driftbuien van het oudste knabbelkind ,en wat verbazing over de ontspannen knabbelbaby en het herstel van beide ouders lijken we ons leventje weer aardig op de rit te hebben! Bess doet het geweldig goed en is een zeer tevreden meiske! Pien aait haar zus, commandeert haar ouders en speelt en knuffelt heerlijk terwijl wij genieten van haar vindingrijke karakter!