We lieten de verloskundige nog aantreden in de ochtend omdat het er weer even op leek dat ik weeen had, maar ook deze had niet het idee dat er een kind onderweg was. Ze maakte zich wel wat zorgen want zoals men schijnt te zeggen : "Een vrouw die moet baren is niet ziek!" . De rest van de dag was er geen wee meer te bekennen tot ik ontwaakte uit m'n "ik ben ziek slaapje".
Dat was rond 16.00 smiddags.
17:30 Behoorlijke weeen, knabbellief belt de verloskundige en verzwakt het verhaal nog een beetje om niet weer loos alarm te slaan.
18.15 De verloskundige arriveert (wat een fantastisch mens) en stelt 4 cm en staande vliezen vast! WHOPPA! Er gebeurt dus wel degelijk iets!
19:00 Ik ga dood ofzo. Ik denk wederom, smijt mij maar tegen de muur! Dat lijkt me op een een of andere manier minder irritant dan deze godsgruwelijke pijn. Ik realiseer me dat de bevalling van Pien minder pijnlijk was.
19:30 Knabbellief is verbaast en verteld me dat de verloskundige de kleertjes klaar heeft gelegd en ons huis heeft omgetoverd tot een waar beval"paradijs". Ik vraag haar 80x de vliezen te breken, maar ze wil wachten op de kraamzorg, die ze vervolgens belt. Mijn lief ondersteunt me geweldig, anders was ik zeker vergeten te ademen! Ik realiseer me de hele bevalling dat ik een kind ga krijgen en voel en zie dat m'n lief er is en dat hij me super steunt!
20:15 De kraamzorg is er, krijgt m'n bevallingsplan onder haar neus gedrukt en de vliezen worden gebroken. Helaas, het vruchtwater valt in de categorie "zo smerig zien we het zelden" en dat is voor iedereen het teken om vol gas naar het ziekenhuis te scheuren (met allen de hoop dat het kindje in de auto of op de drempel geboren wordt om maar niet naar het ziekenhuis te hoeven). Manlief ondersteunt me door alle bochten want de verloskundige neemt het scheuren zeer serieus. De kraamzorg hadden we welliefst 5 minuten binnen, niemand weet hoe en wanneer ze is vertrokken hahaha.
20:40 Ik heb persdrang, in de auto, in de gang en overal. AArrrhg, wat pijnlijk! De verloskamers zijn bezet, dus men probeert een onderzoekskamer bevalklaar te maken. De verloskundige wijkt niet van onze zijden.
20:50 De verloskundige doet alles om m'n wensen in te willigen en gehoor te geven aan mijn dringende verzoek om alsjeblieft niet te hoeven liggen. Het gaat supersnel, 3 minuten later moet ik toch liggen! De baby blijkt een sterrenkijker en krijgt het benauwd. Ik mag persen! JOEPIE!
21:01 Een kindje op mijn buik. Knabbellief zegt dat het een zoon is maar wordt vriendelijk verzocht nogmaals goed te kijken! En dan verwelkomen we onze 2e prachtige dochter op deze wereld!
Bess Ottilie, 28 oktober, 21:01, 3470 gram
Wat een feest! Dolgelukkig genieten we in het ziekenhuis met onze fantastische verloskundige van dit prachtige meiske, wat het meteen al zo goed doet.
Een hele pijnlijke bevalling waarin de dingen dit keer in grote lijnen wel zo gingen als gehoopt. Ik alles heb beleefd, en ik ontzettend veel steun heb gehad aan mijn knabbellief en de verloskundige! Een bevalling om op een positieve manier naar terug te kijken! Na een nachtje wakker liggen en in het donker turen naar dit mooie kind, wachtend tot het ochtend is, mogen we naar huis! Knabbellief heeft alle meidenkleren 's nachts gewassen en het blauwe spul wat opzij gelegd hahaha!
En nu 5 weken later genieten we nog steeds van ons nieuwe gezin met nu 2 prachtige exemplaren! Na wat driftbuien van het oudste knabbelkind ,en wat verbazing over de ontspannen knabbelbaby en het herstel van beide ouders lijken we ons leventje weer aardig op de rit te hebben! Bess doet het geweldig goed en is een zeer tevreden meiske! Pien aait haar zus, commandeert haar ouders en speelt en knuffelt heerlijk terwijl wij genieten van haar vindingrijke karakter!
